Manulico unhia las bacas, fado de quaije to ls dies, an casa de senhor Anible. Eilhi criado zde garotico, a bien dezir yera agora el, rapaç de ls sous zasseis anhos, quien çpachaba l cerbiço de l casal más fuorte de l pobo. Senhor Anible, l’amo, yá quantá que habie angulhido un garfo i agora nun podie drobar la spina, cuitado. Pa mandar staba alhá el, pa l trabalho, Manulico.
Manulico i Dalfina, la criadica de senhora Oulália, que se habie criado an casa de senhor Anible al miesmo tiempo que Manulico, quaije cumo se fússen melgos. Mas Manulico nun miraba pa Dalfina cumo par’ua armana!
Manulico acabou de unhir las bacas i ancarou cun Dalfina, a stender la roupa lhabada an la yerba de la cortinha. Quedou-se einougado, a mirar pa ls ancantos de la mocica. Spertou-lo senhor Anible cun ua lhostra ne l cachaço.
— "Anton home, tu par’onde miras cun esses uolhos de cochino!? Mira que aqueilhas berças nun son pa ls tous dientes! Tu arrepara bien ne l que te digo! Neste casal solo hai trés bichos de cubriçon: ye l bui, ye l galho i sou you, tu nun oubes?!"
A la salida de la missa, senhor Anible antre ls maiorales de l pobo a treminar pa íren a caminos, arruma-se Manulico a eilhes:
— "Ah senhor miu amo, bós çculpai, mas la Cabanha saliu touronda i nun pára an la corte. L bui quedou a drumir ne l cerrado de Bal Trabiesso. Agora cumo fago?... Boto-le l galho ou benis bós?!"...
Manulico i Dalfina, la criadica de senhora Oulália, que se habie criado an casa de senhor Anible al miesmo tiempo que Manulico, quaije cumo se fússen melgos. Mas Manulico nun miraba pa Dalfina cumo par’ua armana!
Manulico acabou de unhir las bacas i ancarou cun Dalfina, a stender la roupa lhabada an la yerba de la cortinha. Quedou-se einougado, a mirar pa ls ancantos de la mocica. Spertou-lo senhor Anible cun ua lhostra ne l cachaço.
— "Anton home, tu par’onde miras cun esses uolhos de cochino!? Mira que aqueilhas berças nun son pa ls tous dientes! Tu arrepara bien ne l que te digo! Neste casal solo hai trés bichos de cubriçon: ye l bui, ye l galho i sou you, tu nun oubes?!"
A la salida de la missa, senhor Anible antre ls maiorales de l pobo a treminar pa íren a caminos, arruma-se Manulico a eilhes:
— "Ah senhor miu amo, bós çculpai, mas la Cabanha saliu touronda i nun pára an la corte. L bui quedou a drumir ne l cerrado de Bal Trabiesso. Agora cumo fago?... Boto-le l galho ou benis bós?!"...
Excerto do Conto 'De ls Bichos de Cubriçon', por Alfredo Cameirão
'Cabanha' era uma das vacas, e 'touronda' quer dizer [se não adivinharam ainda] que estava com o cio. O resto é fácil...
10 comentários:
— "Anton home, tu par’onde miras cun esses uolhos de cochino!? Mira que aqueilhas berças nun son pa ls tous dientes! Tu arrepara bien ne l que te digo! Neste casal solo hai trés bichos de cubriçon: ye l bui, ye l galho i sou you, tu nun oubes?!"
Ahahahahah!!!!
Ahahahahahaha... ahahahahah!
Porca, perco-me com estes pedaços de saboroso mirandês... já te gamei o texto todo... ahahahah!
Um xi pa ti
Não entendi de todo o texto mas achei uma graça!
beijos
Ah!Ah!Ah!Ah!Ah!Ah!
É caso para dizer-se que dói menos ua lostra no cachaço do que escutar certas cousas nas bentas!
Que fino era o Manulico!
Um abraço
Mais uma historinha engraçada nesta saborosa língua.
Manulito esperto!
Um abraço.
Olá Meg,
Supondo que já conseguiste parar de rir, diz lá se o Manulico não foi fino como um alho!
Um Xi da Porca
Olá Menina do Rio,
Pena que não entendas a língua Mirandesa. Vou enviar-te o texto em Português para o teu mail. Garanto que vais dar uma bela gargalhada [Repara na Meg!].
Um Xi da Porca
Olá mps,
Muito me alegra que a perspicácia do 'Manulico' tenha provocado tamanha boa disposição!
Tudo de bom.
Um Xi da Porca
Olá Jorge,
Todo o Mirandês, por aquilo que conheço deles, tem um pouco do Manulico. Eles são mesmo assim, gente boa, extraordinária, mas de resposta sempre pronta e mordaz!
Um Xi da Porca
Cara cochinica,
Dá-le ne l Mirandés cun fuorça!
Quedo cuntento por ber que todo cuntina a correr bien!
Un beijico
Tortulhas
Olá Tortulhas,
Já sabes que o Mirandês passou a ser tema obrigatório por aqui, e é com prazer que o vou divulgando.
Obrigada pelo teu apoio, e pelos belos textos que vens escrevendo.
Um Xi Grande da Cochinica
Postar um comentário