A Reserva

Encravada entre a província portuguesa de Trás-os-Montes e a província espanhola de Zamora [Castilla y León], a região da Braganzónia [Braganza+Amazónia] é considerada, como sempre foi pelo Poder [monárquico ou republicano] de Lisboa, uma autêntica Reserva de Índios, reconhecida por qualquer viajante esclarecido como das mais atrasadas da Europa.

Atrasada, abandonada, desprezada, quase renegada e indesejada!

E não poucas vezes espoliada do pouco que já lhe resta para além da genica, do orgulho e da dignidade dos que nela vão sendo ignorados!

Para os Senhores do Poder, a Braganzónia foi sempre um empecilho que apenas dá despesa, poucos impostos e quase nenhuns votos!

Que os interessou apenas enquanto foi preciso recrutar mancebos fortalhudos, habituados à fome e à porrada, para mandar às guerras de África!

A reserva abrange actualmente 106 tribos, agrupadas em 49 zonas de caça dispersas por uma área de 1.173 quilómetros quadrados.

Eram 34.752 os índios que ocupavam esta vasta área em 2001 [trinta por quilómetro quadrado].

Algumas dessas tribos, as da metade Norte da reserva, desde a fronteira espanhola até aos velhos trilhos que ligam Braganza [a tribo maior] à zona Leste de Vinhais [reserva irmã da Braganzónia] e à zona Oeste de Alcañices [reserva espanhola pouco menos desprezada por Madrid], foram há uns anos atrás, sem para tal serem ouvidas e contra-vontade, integradas no Parque Natural de Montesinho.

Transformando-lhes o quotidiano num verdadeiro inferno porque, entre outras coisas, lhes não é sequer permitido cortar livremente a lenha de que são donos para manter o fogo que lhes aquece o corpo durante o Inverno. Que na Braganzónia é rigoroso, faz doer as unhas e gelar os rios!

Agora, cada índio tem que [muito respeitosamente] solicitar aos Senhores do Parque o especial favor de uma autorização para cortar meia dúzia de paus que mal chegam para os gatos tirarem o frio do lombo!

Melhor fora que o tal Poder os abandonasse de vez à sua sorte para livremente poderem decidir o futuro!

26 janeiro, 2007

L feturo de la tiesta


"I fui dende que benírun las mataçones de senhor Zezinho, cunsemido cun l feturo de la tiesta de Mário, i cun l feturo de la binha de Bal Xordo, qu’inda spurmentou a dar-le dues palabras al rapaç:
- Ah Mário, tu nun oubes, tu bei bien l que bás a fazer... arrepara que se bos casardes, you tengo que te ampuntar de la casa, i tu mira que diç que la rapaza nun ye baca dun bui solo!...
- Bó, anton bós nun bedes que eilha nun ten nin bacas nin bui!
- Nun ye isso, home. Ye que diç que la rapaza yá se metiu ambaixo de más homes do que dies ten l’anho...
Fui la purmeira beç que alguien biu a Mário anraibado! Arrespondiu-le a senhor Zezinho, cun las benas de l cachaço gordas i la sangre peç que a querer salir de la augueira:
- Bós tenei cuidado cun l que dezis. Se nun fura por ser quien sodes... bós yá lo porbestes?! Buona gana, pori!... Eilha dixo-me que ye birgueira i you finto-me neilha. I dixo-me que solo me l dá apuis de mos casarmos. Inda quereis ua rapaza más hounrada?! Bamos-mos a casar, nin que Santo Antonhico benga acá abaixo outra beç.
Santo Antonhico nun quijo salir de l caliente i Tortulhas tubo boda!"

2º excerto do conto "L Stalhico" [Alfredo Cameirão]


Do que dias tem o ano... O Santo 'Antonhico' bem podia ter olhado pelo 'rapaç'...

4 comentários:

Anônimo disse...

É birgueira é, finta-te neilha...finta e ós pois diç que te estão nascendo uns cornichos na testa!...

Um abraço.

Anônimo disse...

Jorge,

A culpa foi do Santo 'Antonhico'. A 'rapaza' apenas tratou da vidinha dela, e bem...

Na próxima semana publico outro excerto do mesmo conto, anterior a este. Também tem a sua piada contar as histórias ao contrário!

Um Xi da Porca [BFS]

Anônimo disse...

A culpa foi mesmo do Santo Antonhico! Diz-se que foi porque não quis sair do quentinho, mas cá para mim foi por ele ser casamenteiro ou porque gosta de pregar partidas às moças!

Fico à espera do resto do princípio!...

Um abraço

Anônimo disse...

MPS,

Desta vez a partida foi ao 'rapaç'...

Um Xi da Porca

Retratos